MAV? GÖZLER

[tuvananil]

mavi gözleri çok uzaklara baktı. halbuki çok umutluydu halkında. bir hiçten koskoca cumhuriyeti kurarken bedeninde tüm acıları gizlemişti. yüzü hala gülüyordu yoksul halkına, bir umut veriyordu mavi gözleri. kadehini yudumlarken onun aklı hep yarınlardaydı. öyle bir sağlam temel atacaktı ki sarsılmayacaktı bu emanet. kurmakla bitmedi işi.. cumhuriyetin demokrasiyi sindirmesi için yönetmesini de öğretti.

artık çok mu uzak onun emaneti bize,
yoksa biz mi çok uzağız ondan,
kavrayamadık onun büyüklüğünü..
bıraksaydı o, bu halkı kendi kaderine..
kalırmıydı taş taş üstünde,
baş gövde üstünde..

bir tepki oyu diyerek yaktık memleketi,
kimimiz sandık yüzü görmeden yattı
örttü kumların içinde gözlerini.
mavi gözlere mahçuptu kimse bakamadı.
emanetin garip kaldı ülkende atam..
emaneti taşıyamadık..

yine de ektiğin cumhuriyet filizlenecek diye umutluyuz,
attığın temeller, ilkeler ışığında serpilecek..
yarınlarda yine mavi gözlerin bizi izleyecek..
sen rahat uyu atam,
asil kanlar dirilecek içimizde..